De gemeenteraad maakt altijd grondig werk van de budgetbesprekingen. Het schepencollege maakt een ontwerp. De raadsleden sturen vervolgens hun vragen door en krijgen van de dienst financiën een antwoord. De details -we spreken dan al gauw over duizenden euro’s- worden in de commissie financiën besproken. In de gemeenteraad zelf komen de grote lijnen aan bod, in een tweedaagse zitting. Op dag één stelt het schepencollege kort het beleid voor, de raadsleden reageren, stellen vragen en dienen amendementen in. ’s Anderendaags reageert het schepencollege, iedereen trekt conclusies en er wordt gestemd.

N-VA/PLE giet zijn reactie in een vaste structuur : op basis van een financiële analyse en een reeks amendementen wordt een alternatief meerjarenplan uitgewerkt. Tom Bevers lichtte het toe : zoals hij in 2007 voorzien had, evolueerden de gemeentefinanciën heel wat gunstiger dan het schepencollege had vooropgesteld. Dat resulteerde in veel te grote reserves : eind 2010 hield Essen meer dan 14,5 miljoen EUR in kas. Bevers rekende voor dat de gemeente exact hetzelfde had kunnen doen met een stuk lagere belastingen : ook als elk jaar de tarieven zouden zijn gevolgd die N-VA/PLE vooropzette, zou er nog steeds voldoende geld in de gemeentekas zitten. Alleen Ludwig Caluwé (CD&V) deed een poging om hem tegen te spreken : wie Essen vergelijkt met soortgelijke gemeenten (de zogenaamde “Dexiacluster”) stelt vast dat onze gemeente zowel qua belastingen als qua uitgaven eerder aan de lage kant zit. Maar Bevers wees erop dat Caluwé één cruciaal element vergat : Essen investeerde de voorbije jaren veel minder dan de anderen. Als alle overige uitgaven wel gelijk lopen, dan worden er natuurlijk grote reserves opgebouwd. Met het geld van de burger !