Eind december ontvingen de bewoners van Woonbos Wildert, dat vorig jaar via een Provinciaal RUP van weekendzone tot specifiek woongebied met bosrijk karakter werd omgevormd, hun aanslagbiljet in verband met de planbaten die ze verschuldigd zijn. De bijgevoegde folder bleek al snel onvoldoende specifiek : ze gaat over planbaten in het algemeen, niet over de weekendzone. Zowel de Vlaamse overheid als onze gemeentelijke diensten kregen tal van vragen te verwerken, waarbij ze bovendien in veel gevallen naar elkaar moesten doorverwijzen. Ook wie op het internet naar informatie op zoek gaat, wordt van de ene site naar de andere gestuurd. De informatie blijkt duidelijk tekort te schieten. Van het gemeentebestuur wordt terecht meer verwacht : hoe onze diensten ook hun best doen, een burgernabij bestuur past geen afwachtende houding. Een duidelijke folder die het hele verhaal op maat van Woonbos Wildert vertelt is zeer aangewezen. Op die manier kan ook geantwoord worden op een aantal vragen die leven :
• Welke nutsinfrastructuur voorzien het gemeentebestuur en de nutsmaatschappijen nu en in de toekomst ?
• Hoe zullen de wegen onderhouden worden ?
• Welk handhavingsbeleid zal het gemeentebestuur in de toekomst voeren ?

Met name die laatste vraag zal in veel gevallen cruciaal zijn bij de beslissing van de betrokkenen om al dan niet een vergunning voor een functiewijziging aan te vragen. Het schepencollege moet dringend bepalen of en hoe het kan en zal optreden tegen onvergunde permanente bewoning.

Daarnaast kan in de folder ook het onderscheid (en het verband) tussen de verschillende procedures worden uitgelegd.

Bovendien stellen zich een aantal specifieke problemen waar het gemeentebestuur een antwoord op moet geven. Zo ontvingen alle eigenaars een heffing voor hun volledig eigendom, ook waar het over wegbedding gaat die kosteloos aan het gemeentebestuur moet worden afgestaan. Omdat dit soms in verkavelingsvergunningen vervat zit, beschikken de betrokkenen niet altijd zelf over de juiste informatie. Het is daarom aangewezen dat het gemeentebestuur alle betrokkenen onmiddellijk een overzicht bezorgt van de oppervlakte die ze nog moeten afstaan, dat bij een bezwaarschrift kan worden gevoegd, en hiervan ook de Vlaamse overheid op de hoogte brengt. Anders zullen onvermijdelijk een aantal mensen akkoord gaan met een heffing, die ze dan bij de kosteloze afstand van hun stukje grond aan ons bestuur moeten betalen !

Tenslotte vestigen de aanslagen die de bewoners ontvangen ook de aandacht op de manifeste onrechtvaardigheid die door het progressieve karakter van de belasting wordt gecreëerd : de gemeentelijke en andere overheden hebben vaak gestreefd naar kleine woningen om grote stukken grond, om zo het boskarakter van de weekendzones te vrijwaren. Nu zijn de bewoners die het sterkst in dat beleid zijn meegegaan overduidelijk de slachtoffers. Het gemeentebestuur zou daarom best het Vlaams Parlement erop wijzen dat de decretale regeling voor de planbatenheffing in tegenspraak is met het wenselijke beleid t.a.v. de weekendzones. Een lineaire, of zelfs degressieve, heffing zou veel logischer zijn.