Hoewel de VLD-verkiezingspropaganda in de aanloop naar 8 oktober sprak over een verlaging van de belastingsdruk krijgt de Essenaar in de gemeentebegroting die nu voorligt de rekening gepresenteerd. De opcentiemen op de onroerende voorheffing gaan van 1.000 naar 1.250, wat 25 miljoen BEF meer zal opbrengen. Voor de eigenaar van een huis met een kadastraal inkomen van 25.000 BEF komt dat neer op een extra “duit in het zakje” van ongeveer 1.950 BEF. Ook op het vlak van de huisvuilbelasting moet er flink bijbetaald worden : meest opvallend zijn de huisvuilsticker die van 20 naar 50 BEF gaat, de GFT-container waarvoor 50 BEF extra betaald zal moeten worden en de PMD-zak die 10 BEF gaat kosten. Alles samen nog eens goed voor 15 miljoen BEF extra belastingen.

Het gemeentebestuur vraagt dus 40 miljoen BEF extra van de Essenaren. Vanwaar deze belastingverhoging ? Aan het tot op heden in Essen gevoerde beleid kan het niet liggen, want dat is volgens het CVP-VLD-coalitieakkoord een “zuinig beleid” geweest, dat verdergezet moet worden. De algemene financiële situatie van de gemeente is trouwens erg vergelijkbaar met die van gelijkaardige gemeenten, zoals blijkt uit het recente rapport van de Vlaamse overheid. Vandaar ook dat tot op heden de belastingen op het niveau van het Vlaamse gemiddelde werden gehouden.

Wellicht zal de meerderheid de belastingverhoging vergoelijken door te wijzen op de stijgende kosten die allerlei maatregelen van de federale overheid meebrengen (de politiehervorming, de belastingvermindering, de liberalisering van de elektriciteitsregie). Ook Vlaams minister Sauwens (VU&ID) vroeg hiervoor onlangs aandacht. Verschillende ministers –vooral van de VLD– maakten echter duidelijk dat het federale beleid niet ten koste van de gemeentebesturen zal gaan. Geloven de Essense VLD-ers hun eigen ministers niet meer ? In elk geval is er hieromtrent nog veel onduidelijkheid.

Volgens VU&ID is het veel verstandiger te wachten tot het opstellen van de begroting 2002, wanneer de effecten van het federale beleid echt kunnen worden ingeschat. De tussentijd kan dan worden gebruikt voor een degelijke financiële doorlichting en een meerjarenplan met een duidelijke financiële visie, wat trouwens door de VLD bij de vorige (beperkte) belastingverhoging al werd geëist. Ook nu weer stellen we vast dat er op een drafje enkele maatregelen worden genomen (zoals in het OCMW waar bepaalde toelagen en uitkering nogal willekeurig worden aangepast) maar dat anderzijds bestaande projecten niet in vraag worden gesteld en dat er opnieuw een meerjarenplan voorligt dat wel voor honderden miljoenen “investeringen” aankondigt maar niet zegt waarvoor dat geld zal worden gebruikt. Kortom, elke visie ontbreekt.

VU&ID kant zich niet zomaar tegen een verhoging van belastingen omdat de alliantie deel uitmaakt van de oppositie. Wanneer aangetoond zou worden dat dit noodzakelijk is voor de goede werking van de gemeente, zijn we altijd bereid constructief mee te denken. Maar ook de manier waarop de meerderheid de belastingdruk over de Essenaren spreidt is niet doordacht.

Een verhoging van de opcentiemen is op zich wel beter dan een verhoging van de aanvullende personenbelasting, omdat meer Essenaren meebetalen, ook zij die niet in ons land werken. Maar het tarief wordt nu zo hoog dat er sociale vertekening gaat optreden, waarbij een bejaard echtpaar dat met een bescheiden pensioentje in een groot huis woont, zich stilaan blauw (!) gaat betalen. VU&ID betreurt opnieuw dat men niet de tijd heeft genomen om op een ernstige manier de mogelijkheden van een alternatieve belasting (bijvoorbeeld een progressieve belasting op grondbezit) heeft overwogen.

Ook op het vlak van de huisvuilbelasting scheelt er heel wat. “De vervuiler betaalt” blijkt opnieuw niet het uitgangspunt, en voorkomen van afval is duidelijk niet de prioriteit van CVP en VLD. Al kon VU&ID met een tussenkomst op de gemeenteraad van 22 januari de afschaffing van de belasting op het reclamedrukwerk wel voorkomen, al stond die in het coalitie-akkoord ingeschreven.

Maar de forfaitaire afvalbelasting, die iedereen –vervuiler of niet– moet meebetalen, blijft wel bestaan. En systemen waarbij naargelang het gewicht of het volume van het afval betaald wordt, zoals die bijvoorbeeld in Zoersel of Schoten bestaan, worden ook al niet ingevoerd. Het gaat hier niet om een doordacht afvalbeleid, maar om het snel ophalen van extra geld.