Het rechte pad
De discussie over de laatste meters van het nieuwe fietspad tussen de Moerkantsebaan en de Hollandse Dreef werd wel beslecht : in plaats van de laatste bocht in de Spillebeek voor de grens te volgen, gaat het fietspad rechtdoor.
In februari werd de beslissing uitgesteld : de discussie in de commissie openbare infrastructuur was erg surrealistisch geworden, omdat schepen Frans Schrauwen (CD&V) had beweerd dat enkel de aanleg van een trap het mogelijk zou hebben gemaakt om het tracé langs de beek te blijven volgen. Op de raad pleitte commissievoorzitter Brigitte Quick (CD&V) voor een tweede kans, en de nieuwe bespreking verliep heel wat rationeler. De eigenaar van het stuk landbouwgrond waarover het laatste stuk van het fietspad loopt, verkiest om het pad daar over een bestaande landbouwweg door te trekken. Daarvoor moet hij minder grond afstaan. Bovendien is het technisch iets eenvoudiger te realiseren.
Schrauwen legde uit dat niet ingaan op de vraag van de eigenaar zou betekenen dat de aanleg van het fietspad enkele jaren vertraging kan oplopen. Dirk Smout (N-VA/PLE) stelde een aantal randvoorwaarden voor : het moet wel degelijk een fietspad worden, geen autoweg. Erik De Meyer (VB) vroeg om alvast uit te sluiten dat er vanuit het pad een doorsteek naar Noordeneind komt. Op vraag van Smout bleek het schepencollege uiteindelijk bereid al die voorwaarden in het besluit op te nemen. Daarmee was bijna iedereen overtuigd, al vond Willy Heymans (Open Vld) toch dat er niet genoeg inspanningen waren gedaan om het oorspronkelijke plan te realiseren. Alleen Philip Peeters (Groen!) verkoos om enkele jaren geduld uit te oefenen om toch langs de beek te gaan, maar hij werd daarin door niemand meer gevolgd.